Bo Everaert: "Jezelf mogen zijn is de sleutel tot je geluk”

Dag Bo. Hoe kwam je bij Groene Kring terecht?

Bo: “Mijn ouders hebben geen landbouwbedrijf, maar in mijn familie zijn wel meerdere mensen – zoals Kris, Luc, Tom en Jef – die actief zijn in het familiebedrijf Vandeperre-Van Laer. Van kleins af aan liep ik rond op de boerderij en daar groeide mijn hart voor de sector. Daarnaast is mijn neef Tom voorzitter van het lokale Groene Kringgewest. Zodra ik oud genoeg was, was de stap om Groene Kringlid te worden dus snel gezet.”

Ben je beroepsmatig bezig met landbouw?

Bo: “Ik heb mijn middelbaar gevolgd in het landbouwonderwijs en daarna heb ik gekozen voor de graduaatopleiding landbouw. Die opleiding is praktijkgerichter dan de bachelor. Nu werk ik bij de Hooibeekhoeve, het praktijk- en voorlichtingscentrum voor melkveehouderij van de provincie Antwerpen. Ik sta daar letterlijk tussen de koeien en doe het dagelijkse werk. Wat mijn job zo boeiend maakt, is het ondersteunen van de onderzoekers in hun proeven en het uittesten van nieuwe technieken. Op die manier ben ik bezig met mijn passie, leer ik de nieuwste dingen in het werkveld en heb ik niet de stress van een eigen bedrijf.”

[Lees verder onder de foto.]

Je straalt en je voelt je duidelijk goed in je vel. Hoe belangrijk is dat voor jou?

Bo: “Je goed voelen en jezelf kunnen zijn is voor mij essentieel. Ik vind het jammer dat veel mensen vaak vooroordelen hebben. Gelukkig reageerde mijn omgeving wel goed toen ik vertelde dat ik een vriendin had. Zowel binnen Groene Kring als bij de Chiro, waar ik lid van ben, werd het prima aanvaard. Daar ben ik blij om. Toch denk ik dat het niet altijd zo eenvoudig is om je te outen in Groene Kring. Misschien is dat omdat er nog een iets conservatievere mindset heerst? We zijn allemaal geïnteresseerd in de land- en tuinbouw, dan mag het toch niet uitmaken met wie je samenwoont of op wie je verliefd wordt?”

Hoe is het in de rest van de maatschappij?

Bo: “Het is niet altijd makkelijk om ervoor uit te komen dat je op andere vrouwen valt. Als ik met mijn vriendin in het openbaar kom, durven we bijvoorbeeld niet hand in hand lopen of elkaar een kusje te geven. Gewoon omdat we bang zijn voor de reacties van anderen. Eigenlijk is dat te gek voor woorden, want er is helemaal niets mis mee om te laten zien dat je elkaar graag ziet.”

[Lees verder onder de foto.]

Zijn mensen dan echt bang van het anders zijn, van het onbekende?

Bo: “Af en toe vraagt iemand me of ik een vriend heb. Als ik dan zeg dat ik geen vriend, maar een vriendin heb, antwoorden ze steevast met ‘oei’ en wordt het stil. In eerste instantie voelen ze zich dus ongemakkelijk, maar wanneer ik dan mijn verhaal vertel, worden de reacties wel weer positiever. Ik vind het enerzijds wel jammer dat er nog zo’n taboe heerst over LGBTQ+. We zijn allemaal toch gewoon mensen? Ik ben tenslotte nog steeds dezelfde persoon als in de periode voor ik een vriendin had. Als mensen vragen hebben, geef ik daarom altijd een antwoord. Op tv en in de media zie je ook al eens andere relatievormen dan de doorsnee man-vrouwrelatie, dat vind ik goed. Er zijn al veel veranderingen naar aanvaarding toe, maar we zijn er nog lang niet.””

Ken je organisaties zoals Wel Jong, die zich inzetten voor een gelijkwaardige samenleving?

Bo: “Ik ken de organisatie en ik vind het goed dat ze bestaan en dat ze opkomen voor jongeren in onze maatschappij. Zelf heb ik er nog nooit contact mee gezocht, maar ik ben zeker dat ze waardevol zijn voor wie twijfelt over zichzelf of niet goed weet hoe en wat je moet vertellen.”

Welke tip wil je nog geven aan mensen die niet zichzelf durven of kunnen zijn?

Bo: “Mensen die niet aanvaarden hoe anderen willen zijn, zijn eigenlijk diegenen met een foute instelling. Zij veroordelen en aanvaarden anderen niet, het is dus niet jouw schuld. Jij bent gewoon wie je bent en daar mag je trots op zijn. Jezelf aanvaarden, jezelf kunnen en mogen zijn, dat is de eerste stap naar je geluk. En uiteindelijk is dat toch wat iedereen wil: gewoon gelukkig zijn.”