“Genoeg is genoeg”

Wat stelt uw partij voor om het vertrouwen in de landbouwsector te herstellen?

“Rechtszekerheid is cruciaal. Een vergunning is een kapitale productiefactor: vergunningen moeten uitgereikt worden en een stroom aan positieve adviezen moet op gang komen. De polariserende stijl van sommige politici heeft voor fundamenteel wantrouwen gezorgd bij landbouwers. Zij beseffen dat ze inspanningen moeten leveren, maar dat de huidige manier van werken fundamenteel anders moet. We praten mét boeren, niet over hen. De realiteit op het terrein wordt erkend en we proberen absurde wetgeving tegen te gaan of aan te passen. Zekerheid en stabiliteit zijn cruciaal opdat landbouwers opnieuw vertrouwen kunnen hebben in het beleid. Cd&v vindt dat elk beleid in de landbouwsector minstens drie legislaturen vooruit moet denken. Zo vermijden we wispelturigheid vanuit het beleid en verzekeren we perspectief voor boeren.”

“De tegenstelling tussen boeren en natuur is slechts schijn. Goede natuur en gezonde, rendabele voedselproductie zijn elkaars bondgenoot. Een duurzame landbouw kan niet gedijen zonder natuur en een landbouwbeleid dat gezondheid vooropstelt, is een goede zaak voor boeren. Het 'Farm to Fork'-beleid mag niet onderuitgehaald worden. De voedingsmultinationals stellen dat we nog intensievere productie en minder milieuregels nodig hebben om voedseltekorten te voorkomen. Ook de aanval op de Europese Natuurherstelwet en de plannen van de Commissie om de hoeveelheid pesticiden te halveren, passen in dit kader. Om onze klimaatdoelstellingen te halen, hebben we meer beschermde natuur nodig en minder vervuilende pesticiden. Samenwerken is de oplossing. Boeren zijn bondgenoten en in ruil verdienen ze rechtszekerheid en een eerlijk inkomen.”

“Landbouwers moeten aan de slag kunnen binnen een economisch rendabel kader dat rechtszekerheid biedt. Daarvoor is landbouwvisie 2050 het fundament. We bekijken of alle regelgeving houdbaar is, zonder afbraak te doen aan de koopkracht van boeren. Het ecologische aspect wordt hierbij overwogen. De positie van de landbouwer in de keten wordt versterkt door een neutrale scheidsrechter in het ketenoverleg en door het oprichten van PO’s. We bekijken of het geld van het GLB juist terechtkomt en verbeteren de toegang tot grond. Innovatie in landbouw wordt omarmd door het neergehaalde Europese voorzichtigheidsprincipe aan de kaak te stellen. Vlaanderen pakt het stikstofprobleem verder aan door te bekijken of we naar een emissiemodel kunnen overschakelen en door het gesprek met de Europese Commissie aan te gaan om te zien of een herschikking van versnipperd SBZ mogelijk is.”

“Daar kunnen we vrij kort over zijn: overleg opstarten met de vertegenwoordigers van de landbouw en duidelijke afspraken maken over zaken die aangepakt moeten worden. Dat overleg moet structureel zijn, zodat overheid en landbouw elkaar niet kwijtraken. Gemaakte afspraken moeten met bekwame spoed, zonder verborgen agenda en zonder vertragingsmanoeuvres uitgevoerd worden. Het ketenoverleg moet transparanter en resultaatsgerichter functioneren. De polarisatie tussen landbouw en natuur moet stoppen. Landbouwers zijn deel van de oplossing, niet van het probleem.”

“Landbouwers verdienen respect. Ze zorgen voor het eten op ons bord en durven hun stiel verdedigen. Omdat mensen vaak niet weten hoe hun eten gemaakt wordt, willen we de afstand tussen boer en burger verkleinen via sensibilisering, korte keten en scholen. Vertrouwen komt van twee kanten en het wantrouwen tegenover beleidsmakers is groot. Volksvertegenwoordigers moeten handelen in het belang van de bevolking. Tijdens de protesten zijn te veel valse oplossingen en beloftes geopperd door politici die de echte centrale vraag van boeren negeerden: een waardig inkomen en respect voor de stiel. Elke oplossing moet van die vraag vertrekken.”

“Om te beginnen moet men meer luisteren naar de landbouwers en niet alleen over hen praten. De behandeling van het stikstofdossier is een treffend voorbeeld, waarbij gedurende drie jaar niet geluisterd werd naar de sector. Pas toen het stikstofdecreet effectief gestemd werd, ging men in overleg met de sector. Zo is het al jaren, en dat leidt tot de protesten die we gezien hebben. Om landbouw en natuur te verzoenen willen we in de volgende legislatuur slechts één minister die bevoegd is voor zowel landbouw als omgeving.”

“Via ons landbouwherstelplan wordt nutteloze wetgeving teruggeschroefd of herschreven, denk aan het stikstofdecreet. Alle agrarische groepen worden samengebracht om tot een gedragen akkoord te komen. Er komt een langetermijnplan voor minstens 25 jaar, want alleen zo is investeren mogelijk. Een duurzaam vergunningenbeleid zorgt voor stabiliteit, toekomstzekerheid en mogelijkheid tot uitbouw van de gewenste landbouwsite. Als landbouwers inspanningen doen voor het klimaat door bijvoorbeeld een positieve MER-studie, dan wordt hun vergunning binnen de week afgeleverd. Via campagnes en georganiseerde (school)bezoeken komt de burger weer in contact met de landbouw.”

“We willen landbouwers rechtszekerheid geven. Ze moeten weten welke investeringen ze nu moeten maken om 20 jaar verder te kunnen boeren. Dat betekent niet heel het milieubeleid in de vuilnisbak gooien, maar wel duidelijke regels opstellen. Een afbouw van de veestapel en de stikstofuitstoot is noodzakelijk. We verzekeren compensatie voor verplichte sluitingen en zetten maximaal in op steun voor reconversie. In tegenstelling tot de voorbije jaren, is een vergunning alleen zeker binnen een rechtsgeldig wettelijk kader. We vertrekken vanuit een duidelijke visie op een toekomstig landbouwmodel. We gaan in overleg met de sector, die een transitietraject naar een nieuw landbouwmodel moet uitwerken met een evenwicht tussen natuur, landbouw en consument. Een transitiefonds helpt landbouwers die overstap te maken. Door sterk in te grijpen in de agrovoedingsketen zorgen we voor eerlijke prijzen.”